هوا مهمترین نیاز بشر برای ادامه حیات است / راهکارهای مقابله با آلودگی هوا

به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی به نقل از روابط عمومی  دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی به نقل از معاونت امور بهداشتی دانشگاه، مهندس مهدی کمری با توجه به سکون نسبی هوا تا پایان هفته جاری، احتمال انباشتِ غلظت آلاینده ها و امکان  ورود به شرایط ناسالم به بیان توصیه ها و راهکارهایی برای کاهش آلودگی هوا پرداخت.

راهکارهای موثر در کاهش آلودگی هوا

مهندس کمری در ادامه سخنان خود اجتناب از سفرهای غیرضروری در طول روز و ساعات پر ترافیک، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، استفاده از ظرفیت سامانه های الکترونیکی برای انجام خدمات بانکی، متوقف کردن  فعالیت هایی که سبب تشدید آلودگی هوا می شود(فعالیت های عمرانی) را از مهمترین راهکارهای موثر در کاهش آلودگی هوا عنوان کرد.

به گفته وی معاینه فنی خوردو برای کنترل آلودگی آن، معاینه فنی موتورخانه منازل برای بهینه سازی مصرف سوخت وخاموش کردن موتور خودرو در ترافیک های سنگین نیز از دیگر راهکارهای کاهش آلودگی هواست.

راهکارهای کاهنده اثرات زیانبار آلودگی هوا در روزهای آلوده

وی در ادامه گفت: برای کاهش اثرات زیانبار آلودگی هوا  در روزهای آلوده افراد در شرایط غیر ضروری از خروج از منزل اجتناب کنند. همچنین فعالیتهای ورزشی نظیر دوچرخه سواری، دویدن و پیاده روی را انجام ندهند. همچنین از فعالیت کودکان و سالخوردگان در محیط های باز جلوگیری کنید.

مهندس کمری عدم استفاده از دخانیات و سیگار، مرطوب نگه داشتن فضای خانه به خصوص مواقعی که از گرم کننده هایی مانند بخاری گازی، بخاری نفتی یا شومینه استفاده می شود، استفاده از ماسکهای تنفسی مناسب (ماسکهای تنفسی FFP۲ فیلتر دار) را از دیگر راهکارهای مقابله با اثرات زیانبار آلودگی هوا در شرایط آلوده عنوان کرد.

این کارشناس معاونت امور بهداشتی دانشگاه ضمن بیان توضیحاتی گفت: هوا مهمترین نیاز بشر برای ادامه حیات است و هر فرد بالغ به طور متوسط در روز به ۱۵ کیلوگرم هوا، کمتر از ۵/۱ کیلوگرم غذا و حدود ۲ کیلوگرم آب نیاز دارد.

وی با اشاره به نقش مهم هوای پاک افزود: هر فرد بالغ به طور متوسط می¬تواند ۵ هفته بدون غذا، ۵ روز بدون آب و تنها چند دقیقه بدون هوا زنده بماند. بنابراین عدم وجود هوای پاک منجر به مشکلات متعدد سلامتی و حتی مرگ می شود.

شاخص کیفیت هوا چیست؟

شاخص کیفیت هوا  AQI ابزاری برای گزارش روزانه کیفیت هوا است که به اثرات ناشی از مواجهه با هوای آلوده بر روی سلامتی می¬پردازد. در این شاخص پنج آلاینده اصلی هوا یعنی ذرات معلق، دی اکسیدنیتروژن، ازن سطح زمین، منوکسیدکربن و دی اکسیدگوگرد محاسبه می شود که به ۶ دسته زیر طبقه بندی شده است.

شرایط پاک: (شاخص ۵۰-۱)

در این شرایط کیفیت هوا رضایت بخش، ریسک سلامتی ناچیز و یا فاقد ریسک سلامتی است. این حالت را با رنگ سبز نشان می دهند .

شرایط قابل قبول: (شاخص ۱۰۰-۵۱)

کیفیت هوا در این شرایط قابل قبول است. در این شرایط ممکن است علائم تنفسی در افرادی که نسبت به ذرات معلق، دی اکسیدنیتروژن و ازن حساسیت ویژه¬ دارند مشاهده شود. این حالت را با رنگ زرد نشان می دهند.

شرایط ناسالم برای گروههای حساس: (شاخص ۱۵۰-۱۰۱)

بعضی از گروههای حساس در این شرایط ممکن است اثرات بهداشتی خاصی را تجربه کنند اما عموم مردم تحت تأثیر قرار نمی گیرند. این حالت را با رنگ نارنجی نشان می دهند.

شرایط ناسالم: (شاخص کیفیت هوا ۲۰۰-۱۵۱)

در این شرایط هر فردی ممکن است اثرات بهداشتی را تجربه کند. اعضای گروههای حساس بیش از سایرین اثرات جدی را بر سلامت خود تجربه می کنند. این حالت را با رنگ قرمز نشان می دهند.

خیلی ناسالم: (شاخص کیفیت هوا ۳۰۰-۲۰۱ )

این شرایط هشداری برای سلامتی به حساب می¬آید. به این معنا که در این شرایط هر فردی ممکن است اثرات جدی سلامت را تجربه کند. این حالت را به رنگ بنفش نشان می دهند.

شرایط خطرناک: (شاخص کیفیت هوا بالاتر از ۳۰۰)

این وضعیت اخطاری جدی برای سلامت انسان و بیانگر شرایط اضطراری است. در این وضعیت تمام افراد جامعه تحت تأثیر اثرات بهداشتی جدی قرار می گیرند و با رنگ خرمایی نشان داده می شود.